Die arma Bulldoggsbauern.

 

Scha früh am Morg’n hört mä scha,

dann Baua mit sein Tatrata.

A Setzt sich auf ein Stahlgaul drauf

Un fährt dä Bägnersgass mit nauf.

Da Karrn da Schaugelt hie und ha

Mä kass manchmol fast net gsa.

Mit Vollgas in die Pfütschen nei,

dös Wassä sprützt, a dichä Brei,

da schlächt furn übern Bulldog zamm,

da ganza Karrn da is e Schlamm.

Da Baua schimpft, fängst Fluch’n a,

schuld is da Bürgermestä dra.

Dös is doch wahr, dös is ke Sach,

da könnt doch scha dann Wäg gemach.

Endlich is ä am Acker dra,

doch jetzt geht erscht die Ärbat a.

Da Pflug wärd schnall zäracht gemacht

Un mit viel Schlauheit a gä bracht.

Jetzt fährt ä hie un a fährt ha,

da Bulldog singt sei ta-tra-ta.

Da Wind da pfeift aus ölla Eck’n

Und rägna tuts es is zum frecken.

Doch fertig wärd dos Stück gämacht,

un wenns gleich wärd stockfinstra Nacht.

Nun is so weit, ä guckt sich um,

denkt sich nuch e mal fährst da rüm.

Sein Stahlgaul schwenkt ä ganz kurz ei,

un rutscht däbei in an Grabm nei.

Die Räda rutschen, da Drack fliegt naus,

dös Gas schnall weg, dann Gang schnall raus.

Immä van neun wärts jetzt probiert

Un mit viel Schlauheit manövriert.

Mit Vollgas un mit letzta Kraft,

hot ä na doch nuch raus gäbracht.

A steuert in die Fürcha nei,

zum letztenmol, gleich is vorbei.

Auf eh mol hots ga arch gägracht,

da Bauer hot a Gsicht gämacht.

Da Bulldog hüpft vurn in die Höh,

un aus is mit seim täträtä.

Um Gotteswillen wos is passiert,

a hot an Markstee wäg rasiert.

Da hintä Pflug is fickelgrumm.

Da Bauä is vä Schreck ganz stumm.

A fährt zä rück, hot Kehrt gä macht,

sei Togwark is doch vollbracht.

Ja liba Leut ich muß scha sog,

a Bulldogbauer heit zä Tag,

da hat gewiss a gruaßa Plog.

 

Gemünda 1958

Franz Fischer

 zurück